Dinsdagavond uit naar Utrecht. Aan de zegereeks kwam een eind. OZU, oftewel de fusieclub Oud Zuylen/Utrecht is kennelijk een soort van angstgegner. Twee jaar geleden verloor het zaterdagteam daar kansloos en ook dinsdag 18 maart leek het weer die kant op te gaan. Paul, onze supersub, zette ons op een voorsprong maar Jan gaf pardoes door een erg irritant paardvorkje een stuk weg dus de stand was weer in evenwicht. Ik kwam wat openingsprobleempjes te boven maar kon mijn activiteit daarna niet met een vol punt bezegelen. Joost Hadida speelt dit seizoen niet zo veel en nam het zekere voor het onzekere door in een iets kansrijkere stelling maar wel stuk minder tijd het halfje te pakken.

Maar onze sterren die avond waren Wilco en Sacha. Wilco kwam wat verlaat de zaal binnen maar ging er eens goed voor zitten! In een Boedapester had wit wel steeds meer activiteit maar onze man leek daar door erg veel te ruilen onderuit te komen. Maar opeens ging er in een enkel toreneindspel een pionnetje van het bord af maar door de tijdnood durfde zijn opponent niet verder te spelen.

Dus nog steeds gelijk met alleen onze youngster nog actief. Na veel getouwtrek bleven een ongelijk loper met ieder een toren en handje vol pionnen op het bord. Er werd wat heen en een geschoven maar op een gegeven moment offerde de OZUtter twee pionnen voor een gevaarlijke vrijpion. Sacha moest nu ook in actie komen en offerde op zijn beurt twee boertjes voor ook een zeer gevaarlijke vrijpion! De partij kwam daardoor in een dynamisch evenwicht. Als een van beiden nu echt voor de winst zou gaan dan was het resultaat hoogstwaarschijnlijk funest. Dus ook hier een zwaarbevochten remise! Knap gespeeld Sacha!

Er rest nog 1 wedstrijd en wel thuis tegen het derde van En Passant. We staan nu 2 matchpunten en 3,5 bordpunt voor op Het Dikke Torentje uit Eemnes die wij al in de eerste ronde tegenkwamen. En wonnen. Maar u kent het verhaal van de huid en de beer wel….