Na twee belachelijke nederlagen is het eerste viertal er weer eens in geslaagd
een overwinning te boeken. In de uitwedstrijd tegen de vrolijke en
enthousiaste vrienden van Nijkerk – de club bestaat volgende maand 100 jaar –
werd een 3 – 1 overwinning mee naar huis genomen.
Het was de tweede wedstrijd tegen Nijkerk; omdat de Hoofdklasse uit slechts
vier teams bestaat, wordt er dubbelrondig gespeeld. In de thuiswedstrijd
hadden de onzen met 3½ – ½ aan het langste eind getrokken.

In Nijkerk traden wij zowel verzwakt als versterkt aan. Freek is ons ontvallen,
Harm speelt alleen thuiswedstrijden en Tom wil alleen zo nu en dan meedoen.
Maar met Szabi en Eddy in de gelederen kon er prima van een versterkte
verzwakking worden gesproken, wat enkel binnen de context van dit verslag
een correcte weergave is.

Eddy was al snel klaar. Hij offerde een kwaliteit op c3 waar Jan en Wim (ik dus)
hoofdschuddend naar keken, maar Eddy zelf zat er heel tevreden en trots naar
te kijken. Enkele minuten later gaf hij op, vermoedelijk wat minder tevreden.
Zelf plukte ik weer eens de vruchten van de probleemstudie van de laatste
jaren. Het verrassend en prise zetten van een stuk waarmee de vijandelijke
tegenaanval gesmoord werd en het kort daarop uitgevoerde mat, leken beide
zo uit een gecomponeerde probleemstelling te komen.
Jan had het moeilijk tegen Nijkerks voorzitter Thomas Meij, die een duidelijk
initiatief ontwikkelde. Een venijnige paardzet, die al eerder had gekund, van
onze man leverde Jan stukwinst plus de partij op.
Restte Szabi, die aan het eerste bord had plaatsgenomen. Dat hij er was, kwam
toch wel als verrassing, want de jongeling, die op de fiets was gekomen, was de
weg kwijtgeraakt (kan dat nog tegenwoordig? Iedereen heeft toch een
apparaat waarop hij kan zien waar hij zich bevindt?) en verscheen eerst 20
minuten na aanvang. Na een positionele Konings-Indiër, waarin er aan beide
kanten enkel een pionnetje was verdwenen en de stukken slechts werden heen
en weer geschoven, leek Szabi een tekort aan tijd te hebben. Peter Sonder
wilde de boel daarom forceren en zette een paard en prise, dat, zo dacht hij,
niet genomen kon worden. Szabi nam het beest toch en gaf daarmee niet
alleen zijn dame voor stuk en toren, maar de torenbatterij met matdreigingen
besliste toen de partij.

Met deze overwinning houdt het viertal nog steeds zicht op het
kampioenschap, maar daarvoor moeten de laatste twee wedstrijden wel
worden gewonnen.

1. Peter Sonder – Szabi Buzogany – 0 – 1
2. Dennis Flohr – Eddy Wigmans – 1 – 0
3. Thomas Meij – Jan Snijders – 0 – 1
4. Ruud Flohr – Wim Velker – 0 – 1