Zoals u in mijn artikel het middenstuk kon lezen is de tussenstand nu 2,5-3,5 in Bussums voordeel.
Er resten nog twee partijen. Marco geeft zijn verslag. Opening was tam en weinig ambitieus, toen ik wel actief wilde worden koos ik voor verkeerd plan. Overzag de sterke voortzetting van mijn tegenstander en moest even aan de noodrem trekken met een pionoffer. Dat weigerde hij en toen bleken de witte stukken ineens op de goede plek te staan en kon ik mijn voordeel vergroten zonder tegenspel toe te hoeven laten. De zwarte stelling stortte uiteindelijk in elkaar.

Gelijk dus. De partij die de beslissing zou moeten brengen was Maarten tegen Tom de Ruiter. Een begrip, een geweldenaar. De Ruiter, reeds 91 jaar jong heeft al veel meer dan 500 partijen in de KNSB-competitie op zijn conto staan. Tevens is hij 7 keer kampioen van de Stichts-Gooise Schaakbond geworden vanaf 1956 tot 1982. Ook een tiende en een zevende plek in 1969 en 1970 op het NK zijn zeker het vermelden waard hier. In 1969 versloeg mijn naamgenoot de kampioen Hans Ree.

Diagram 1

We komen erin bij een zeer cruciale stelling, hier verzuimde Maarten het winnende Df2! Ik geef een variant hier 1. Df2 Kh6: 2. Th3+ Kg6 3. Df3 a4 4. Ke2! Deze zet brengt zwart in tempodwang 4…b5 5.Dg4+ Kf7 6. Tf3+ Kg8 7. Dc8+ Kh7 8. Th3+ Kg6 9. Dc6+ Kf5 10. g4+ Kg4: 11. Dh6 Df7 12. Dh4+ Kf5 13. Tf3+ met damewinst

Een half uurtje later, dus na wel bijna 5 uur spelen kwam deze stelling op het bord

Diagram 2

Waarschijnlijk door vermoeidheid bij de nestor speelde hij hier het onzalige Kg4 waarna na Dg6+ de dames geruild worden en het pionneneindspel keurig door Maarten verzilverd werd. Had Tom gewoon Dg1+ gedaan met eeuwig schaak in het verschiet was de match BSG 2 – Hoogland 1 onbeslist gebleven.

Maar nee! Wij trokken dus deze lastige wedstrijd over de streep en staan lekker in het linkerrijtje nu. Volgende wedstrijd Zeist thuis. Gaat vast en zeker weer spannend worden in de Neng!