De start van de nieuwe viertallencompetitie had voor ons eerste kwartet
nauwelijks beter kunnen beginnen. Tegen het op papier toch niet zwakke
Nijkerk werd een ruime 3½ – ½ overwinning geboekt.
De Hoofdklasse van de SGS-viertallencompetitie, waar ook dit seizoen het
eerste viertal in uitkomt, bestaat uit slechts vier teams, die dubbelrondig tegen
elkaar spelen. Naast Hoogland en Nijkerk zijn dat Laren en Hoevelaken. Voor
Hoogland zijn het dezelfde vier spelers als het afgelopen seizoen die gaan
proberen eindelijk eens de titel te pakken: Freek Hooning, Harm Verbeek, Jan
Snijders en Wim Velker (ik dus).
Nijkerk viert het komende jaar zijn 100-jarige jubileum en doet dit met een
aantal evenementen, waaronder een cluboplostoernooi. Na een moeilijke tijd
lijkt er weer een mooie periode voor de vereniging aan te breken, mede dankzij
het actieve bestuur, dat nieuwe initiatieven omarmt. Eén en ander belette ons
niet de jubilaris ‘hard’ aan te pakken.
In een plezierige wedstrijd waarin op twee borden ‘zomaar’ twee klassieke
Spanjaarden op het bord verschenen – heel lang was het in internationale
toernooien gewoon dat er iedere ronde wel minstens één Chigorinvariant van
het Spaans te zien was – was het Harm die zijn tegenstander – Marcel Flohr –
min of meer vanuit de opening overspeelde en snel de eerste zege van het
seizoen voor ons liet noteren. Thomas Meij hield tegen mij lang de deur dicht –
een zeer gesloten stelling – maar met een pionoffer brak ik de stelling open,
wat na een aansluitende blunder van de zwartspeler snel tot de 2 – 0 leidde.
Toen ik een blik wierp op het bord van Jan, zag ik een kwaliteit plus voor hem.
Met hier en daar een matdreiginkje er tussendoor voerde onze man de positie
handvast naar winst tegen invaller Govert Vastenburg. Kopman Freek had het
moeilijk tegen Peter Sonder. De Nijkerk-speler dirigeerde zijn stukken naar de
koningsvleugel, zoals de gekozen opening dat voorschrijft, maar Freek wist de
pionnenformatie e4-e5 in stand te houden zodat de witte aanvalsloper op c2
geen ondersteuning kon bieden. Toch kwam Peter een pion voor, maar toen hij
even niet oplette wist Freek een zwaar bevochten remise af te dwingen (3½-½).
Het was een plezierige avond, ook door de goede onderlinge verhoudingen
tussen de spelers.