In de tweede ronde van het viertallentoernooi trad het eerste aan tegen
Nijkerk. Deze club heeft dit seizoen een metamorfose ondergaan. Enkele sterke
spelers kwamen van het SGA over, waaronder twee Flohr’en, en twee andere
Flohr’en waren lid geworden. Oude tijden herleefden, want decennia terug had
het SGA zelfs een achttal dat geheel en al uit de familie Flohr bestond. In onze
ontmoeting waren het er slechts vier, maar dat was al erg genoeg, in
speltechnisch opzicht.
Ons team trad met twee invallers aan, maar had desondanks een gemiddelde
rating die zo’n 100 punten hoger lag dan die van de gasten. Dat het cijfermatige
aspect niet alles zegt, bleek al snel. Kopman Freek Honing en invaller Eddy
Wigmans boetten reeds in de openingsfase een pion in, een deficit waarvoor zij
geen enkele compensatie hadden. Marcel en Dennis Flohr incasseerden het
materiaal volgaarne en schoven de partijen vervolgens genadeloos naar winst.
2 – 0 voor Nijkerk met uitzicht op meer, want tweede invaller Niels Dol had een
positieve stand behoorlijk om zeep geholpen en stevende ook op een nul af. En
teamleider Wim Velker (ik dus) leek niet door de gesloten verdediging van Nico
Flohr te kunnen breken totdat Nico geheel onnodig de stelling zelf opende,
waarna zijn ontwikkelingsachterstand dodelijk bleek. Het gelijkmakende punt
kwam derhalve op naam van Niels, die, levend op zijn increment, tegenstander
Ruud een gedekte pion met de dame zag pakken. 2 – 2 met de hakken over de
sloot.