Het is een natte vrijdagavond in het herfstige oktober en in Bunschoten staat de wedstrijd in het kader van de KNSB-beker tegen En Passant op het programma.
In het verleden hebben wij drie keer mee mogen doen aan dit leuke extraatje. Maar Wijchen, Wageningen (na wel eerst Amersfoort uitgeschakeld te hebben!) en Woerden bleken te sterk. Nu En Passant dus die wel drie klassen hoger uitkomen in de landelijke schaakcompetitie. Dus zou een uitdaging zijn voor de onzen!
Twee seizoenen geleden bekerden wij ook al eens tegen onze Spakenburgse vrienden voor de SGS-cup maar toen schoten wij helaas paar penalties over na vier remises.
Zes contenders van toen doen weer mee in het fraaie denksportcentrum alwaar in een belendend zaaltje boven ook op 100 velden een denksport beoefend werd.
Alleen Stephan deed toen niet mee net als toevallig ook zijn tegenstander Robin Reichardt, jawel de zoon van onze huidige clubkampioen.
Aan de borden 1 en 2 zaten de gebroeders Vedder tegen onze kanonnen Marco en Chris. En ik speelde aan bord 4 tegen Gerben van Pel.
Helaas moest Chris als eerste capituleren. Met zwart ging zijn openingsopzet een beetje de mist in. Kwam gedrongen te staan met een zwart paard op c8 als grootste dissonant. Bekwaam wist Richard dit uit te tikken. Maar ook Marco had tegen de broer van Richard, Henk een erg vervelende avond. De dames werden wel al op zet 6 afgeruild maar de IM zette vervolgens zijn stukken heel goed neer en onze man had daar naarmate de partij vorderde steeds minder tegen in te brengen.
Gelukkig kon Stephan het nog een beetje spannend maken. In een aanvankelijk gelijkopgaande partij waar de Spakenburger zich bediende van het Marshallgambiet van de Spaanse opening, kwam Stephan wel steeds actiever te staan. De witte torens kwamen de zwarte stelling binnenzeilen en toen ook nog een pion veroverd werd en meer boertjes dreigden te sneuvelen gaf Robin de ongelijke strijd terecht op.
Als laatste was de scribent van dit verslag verwikkeld in een lastige strijd. Gerben, met wit spelend had steeds wat ruimtevoordeel en ook stukkenruil gaf mij niet echt veel verlichting. Ik moest lijdzaam toezien hoe de witspeler zijn stukken optimaal kon placeren. Ik moest noodgedwongen een pion weggeven maar kreeg wel weer wat tegenkansjes daar ik eindelijk een toren richting de witte stelling kon dirigeren. Het werd een wedloop van twee pionnen van verschillende kleur om de overkant te behalen. Alleen kon ik de mijne tot dame laten promoveren door een toren weg te geven. Maar met nog heel weinig seconden op de klok had ik eeuwig schaak bij de hand en in de slotstelling moest Gerben in remise berusten.
Uiteindelijk kwam het ratingoverwicht van de gastheren ook in de uitslag tot uiting. Maar ja, zij spelen dan ook drie klassen hoger in de landelijke zaterdagcompetitie.
Volgend jaar eens proberen een ronde verder te komen!
