Stelling na de 28e zet van wit in de partij Heesen-Officier
Ik speelde hier een mokerslag! Het wint een paard. Oplossing zie aan het eind van dit verslag.

Toen ik ooit begin jaren 90 vorige eeuw mijn schaakactiviteiten beëindigde bij het Winterswijkse SG kreeg ik een mooie zilverkleurige Parker pen aangeboden met daarin de inscriptie W.S.G. Het kan ook zonder puntjes geweest zijn maar dat kan ik helaas niet meer controleren. Bij een uitwedstrijd heb ik het kleinood jammerlijk laten liggen en heb het schrijfgerei nooit meer teruggezien.

Ik denk dat ik sinds een jaar of tien mijn trouwe metgezel, jawel een zilverkleurige Parker pen standaard meeneem naar een schaakwedstrijd. Het is een soort van talisman geworden.

Zo ook 11 februari dit jaar alwaar het Hooglands zaterdagteam moest aantreden tegen het tweede achttal van Oud Zuylen Utrecht, oftewel OZU. Over de wedstrijd zelf wil ik zo weinig mogelijk woorden aan vuil maken. Met ons zevenen, jawel eentje der onzen was deze afspraak vergeten, wisten we slechts drie remises bijelkaar te sprokkelen. Voor een mooi verslag zie de website van OZU, genaamd OZU 2 verplettert Hoogland.

Een aantal van ons was met de trein en het loopje weer terug naar het station was niet echt fijn voor mij. Ik bleek een overbelaste peesplaat te hebben en die speelde behoorlijk op. Haast net zo vervelend bleek bij thuiskomst mijn talisman nog in Utrecht te zijn. U begrijpt dat ik een maand niet meer de schaakstukken aangeraakt heb.

Op 11 maart moesten wij thuis aantreden tegen het tweede team van De Rode Loper, ook uit Utrecht afkomstig. Nog steeds niet in bezit van mijn dierbare pen was ik genoodzaakt met een wat krakkemikkige pen de wedstrijd aan te vangen. Want ik kon het team natuurlijk niet in de steek laten. Dat begrijpt u wel.
Ik begin met de sombere avonturen van de staartborden. Jan Kok speelde nu gelukkig een veel betere partij dan die van een maand geleden. Hij stond zowel op het bord veel beter als ook op de klok alwaar zijn tegenstander te kampen had met zware tijdnood. Maar helaas liet onze man zich pardoes matzetten.
Naast hem deed Sacha het niet veel beter. Kwam nog wel een pion voor maar paar uur later was dit omgezet in een stuk achter. Een nul dus. Ik zag later dat Paulus Jansen, zijn opponent, 200 ratingpunten meer had en door deze score op 5 uit 6 kwam. De topscorer dus van onze gasten.  Hetzelfde lot trof Boris. Maar wel weer een groot spektakelstuk! Want de partijen van Boris kenmerken zich doorgaans door de grote chaos die het schaakbord siert. Maar door wat onnauwkeurigheden werd er teveel materiaal prijs gegeven.

Met het middenrif ging het al een stuk beter. Zie daar aan het vijfde bord onze Harm.
Hij speelde volgens mij een bloedeloze remise tegen de voorzitter van de SGS, Henk van Lingen. Maar ik moet bekennen dat ik niet veel van die partij heb meegekregen.
Bord vier werd bezet door onze andere Jan, onze penningmeester. Hij kwam goed uit de opening. Tot overmaat van ramp voor de rode loper zag hij een penning (dat is de specialiteit van Jan natuurlijk, gezien zijn bestuursfunctie) over het hoofd hetgeen de dame koste. Werd nog wel ergens een toren teruggewonnen maar Jan kon eenvoudig het punt laten bijschrijven.
U telt nu anderhalf bordpunt uit 5 besproken partijen maar toch loopt het nog goed af!

Het derde bord werd bemand door de ervaren KNSB speler Freek Hooning die jarenlang op zaterdag de kleuren van ASV uit Arnhem heeft verdedigd. Hij speelde een puike partij. Zijn tegenstander, met wit spelend, probeerde nog wel door een paardoffer op f6 de zwarte koningsstelling op te blazen. Maar ook Freek had de jacht op de witte monarch geopend en die bleek uiteindelijk geen kant meer op te kunnen.

Rest mij nog de avonturen van de eerste twee bordspelers te vertellen. Toevallig waren dat ook nog de laatste partijen die middag die nog niet beslist waren.
Stephan scoorde het gelijkmakende punt. Onze man bleek duidelijk een maatje te groot. Het ging van kwaad tot erger. Het nekschot kwam van mijn hand! Of eigenlijk pen. Ik wilde net mijn zet noteren toen het dopje en veer van mijn pen pardoes de arme rode loper raakte waarna hij de strijd ook maar staakte met de woorden “tegen zoveel geweld kan ik niet op!”.
Het slotstuk kwam voor mijn rekening. Ik had te doen met de secretaris van onze bond, Joe Heesen. Met zwart spelend kwam ik behoorlijk abominabel uit de opening. Om nog wat spel te krijgen (en tevens een matdreiging parerend) offerde ik een kwaliteit. Allengs kreeg ik weer wat hoop. En toen mocht ik echt een prachtzet spelen! Ik zette mijn dame en prise. Zij was echter onaantastbaar door de matdreiging. En daardoor won ik een paard en niet veel later de partij.

Db2 dus!

Met deze nipte maar wel zwaar bevochten overwinning stijgen wij weer een aantal plekken. Maar promotie is nu definitief van de baan. Was ook nog niet echt ons doel, wellicht volgend seizoen. Eerst nog maar op 1 april de laatste wedstrijd dit seizoen in IJsselstein tegen het laaggeklasseerde Kasteel Lekstroom.

Oja, toevallig vandaag met de post mijn fijne pen weer teruggekregen. Met dank aan Judith! En ook met mijn blessure gaat het alweer een stuk beter.