Deel 1 – Afstraffing
Om meteen maar met de deur in huis te vallen, we scoorden nog minder dan het Nederlands elftal die avond, namelijk anderhalf bordpunt tegen Wout Weghorst een dubbelaar.
Die gedenkwaardige vrijdag bracht een zeer gehavend tweede naar Utrecht alwaar het derde achttal van Moira-Domtoren (MD) wel op volle oorlogssterkte ons opwachtte.
Door sociale verplichtingen, studie, werk, vakantie en oranje dwaasheid kwamen wij met vijf invallers op de proppen. Ze verloren allen. Joost Hadida, die naast mij zat verprutste de opening en was al na een uurtje klaar. Andere Joost, namelijk onze extern wedstrijdleider vocht zich goed terug in de wedstrijd (gebeurde ook ergens in Qatar) maar moest toch een bittere pil slikken. Invaller nummer drie Rob Floris kwam gewoon niet aan te pas. En ook Maarten Joosten die op zich geen krimp gaf moest toch in het verre eindspel buigen voor Mark de Graaf. Let op hem in deel 2 en 3!
De drie overgebleven basisspelers scoorden eenieder een ander resultaat. Jan, die pakte niet door in zijn geliefde opening en kwam nadien steeds minder aan te pas. Ikzelf had het geluk aan mijn zijde dat juist mijn tegenstander niet doorpakte in kansrijke stelling en door een wederom goed getimede remise aanbod (ook tegen Rogier Dijk van SGA) hield ik nog een benauwd halfje over. Alle lof voor Sacha! Dit keer wist onze Benjamin wel een goed staand eindspel tot winst te voeren. Netjes hoor!
Zo gingen we met 6,5-1,5 nederlaag de bietenbrug op, maar ik had ook zeker niet op een gunstig resultaat gerekend gezien het zeer gehavend team. Tegen Leusden in januari moeten weer de punten gepakt worden in de strijd om lijfsbehoud in de eerste klasse.
Deel 2 – Niet veel beter….
In het kader van de jeugdclubcompetitie van de SGS stond drie dagen later de wedstrijd Hoogland A1 thuis tegen Moira-Domtoren A1 op het programma.
Op papier was het team van de gasten veruit favoriet en helaas werd dat ook bewaarheid. Met alle vier de bordpunten plus de twee matchpunten togen de jongelingen weer naar het Utrechtse. Ook Mark de Graaf deed weer mee en boekte zo zijn tweede overwinning in drie dagen tijd tegen een Hooglander. Gaat hem dat vijf dagen later weer lukken? Dat leest u in
Deel 3 – Koude douche
Helaas, helaas. Ik had gehoopt om dit laatste epistel te starten met de inkopper dat driemaal scheepsrecht is maar dat mag niet zo zijn.
De middag begon wel voortvarend in ons koude onderkomen waar velen de jassen aanhielden en waar buiten op de parkeerplaats een kerstmarkt met een echte kameel gaande was. Boris overklaste zijn tegenstander die al snel zijn dame opgesloten zag. Jan Kok, die lange tijd in het veel warmere Spanje vertoefde had wellicht teveel last van het temperatuurverschil en speelde geen beste partij waar Mark de Graaf dankbaar gebruik van maakte en zo drie op een rij zeges tegen Hooglanders vergaarde. Zowaar een knappe prestatie!
Ikzelf mocht ook tegen een jongeling die zonder schroom zijn pionnen naar voren dirigeerde. Toen na ruil de stelling open lag had ik een dingetje zoals onze voorzitter dat pleegt te zeggen. Toen hij meende zijn koning slim uit de penning te zetten kon ik ook al een dame incasseren middels een erg irritant paardschaakje. Maar de Domstedelingen trokken de stand weer gelijk. Harm speelde een mooie aanvalspartij met de witte stukken maar verloor helaas in een afwikkeling een kwaliteit en de zwartspeler verzilverde uiteindelijk dit voordeel. Maar we kwamen weer op voorsprong! Ook Hans speelde tegen een tiener. Onze man won in het vroege middenspel een pion en leek het later ontstane toreneindspel makkelijk tot winst te kunnen voeren. Maar zijn tegenspeler verweerde zich kranig en wikkelde af naar twee tegen een pion op dezelfde vleugel hetgeen Hans weinig winstkansen meer bood. Maar het blijft schaken en door een penning ging die ene pion ook verloren en tikte een opgeluchte Hans het vervolgens eenvoudig uit.
Maar de stand op de overige drie borden maakte mij niet vrolijk. Niels speelde tegen de gevaarlijke Kasim Wandy. Deze veel rokende sympathieke kerel speelt een aanvallend en avontuurlijk potje schaak. Ikzelf heb dat ooit aan den lijve ondervonden toen ik een aantal jaar geleden vanuit de opening onder de voet werd gelopen. Ook Niels kwam er eigenlijk niet aan te pas. Na dameruil wisten de overige manschappen makkelijk de lacunes te vinden en Niels moest noodgedwongen een kwaliteit geven. En daarmee uiteindelijk de partij. Onze Jan de penningmeester zal hopelijk beter op de centjes letten dan op zijn stukken op het bord. Een misrekening zijnerzijds deed pardoes een paard in het doosje tegaan en teamleider Max Valkenburg die zichzelf wat borden lager geplaatst had incasseerde het punt gretig.
Alle druk lag nu op de ranke schouders van onze Benjamin Szabi. Hij ging er echt voor. Leek even of Szabi een leuk matnetje kon vlechten maar de vader van eerder genoemde Mark, Gerard wist daaruit te ontsnappen. Er ontspon zich vervolgens een zeer moeilijk eindspel met kansen beiderzijds maar zoals zo vaak bleek voor beide kemphanen remise het optimale te zijn.
Helaas pindakaas….met deze eerste nederlaag staan we nu derde. Maar het verschil is een schamel bordpuntje met de nummers 1 en 2. Dus we zijn nog steeds in de race voor het kampioenschap. Maar dat gaan we volgend jaar beleven. Eerst in januari staat in schakend Nederland het Tatasteel schaakgebeuren op het programma waarna in februari de zaterdagcompetitie weer wordt opgepakt.