2-6 dus…
Vorig seizoen speelde ik met het tweede ook thuis tegen Apeldoorn 1. Toen scoorden we nog een half bordpunt meer.
Maandag beloofde het vooraf een spannende wedstrijd te worden als je naar de opstellingen beider teams kijkt. Slechts 10 punten ratingverschil. Maar helaas was de praktijk heel anders.
Szabi had te veel zwaktes in zijn stelling en moest dat met een zure nederlaag bekopen. Stephan speelde een regelmatige remise, was niet echt spannend. Tomislav had een echte draak. Met beider kampen die een koningsaanval opzetten tegen de tegenovergestelde rochades. Helaas was die van de witspeelster doorslaggevend.
Niels en Chris kwamen niet verder dan puntendelingen met de Apeldoornse tegenstanders. Waarbij voor de clubkampioen meer ingezeten heeft.
Gert stond gedurende lange tijd een pion achter en belandde in een eindspel met toren en gelijke loper. Ook hier moest de Hooglander uiteindelijk jammerlijk capituleren.
Lucas had in Thomas Manschot, jawel verre familie van Jan Manschot alias Brekken Jan Schampschot, medeoprichter van de Achterhoekse band Normaal, een geduchte tegenstander. Ikzelf had vorig seizoen in de diverse competities slechts een halfje uit 2 gescoord en Lucas kwam in een spannend potje ook niet verder dan een gelijkspel. Nu we het toch over bekende namen hebben, ik had diezelfde ochtend in mijn functie als postbode een grote enveloppe voor Femke Bol te bezorgen. Een moment van euforie maakte toen van mij meester. Maar dit terzijde.
Boris, met zo’n naam moet je wel met de houtjes kunnen omgaan, mocht tegen de vader van weer een andere Thomas aantreden. Deze IM won verscheidene keren ons snelschaaktoernooi. Hopelijk komt dat leuke evenement weer op de kalender in de (nabije) toekomst. Boris, die net zoals Szabi in de vorige ronde mocht debuteren in de hoofdmacht hield lange tijd stand maar in het eindspel deed een lullig vrijpionnetje Boris de das om.
Kortom, een kansloze en dus terechte nederlaag voor onze boys. Maar het gaat om de volgende kraker, uit tegen SGA! Zet ‘m op!

Thomas Officier