Natuurlijk kun je de mantel der liefde uit de kast halen of simpelweg de ogen sluiten en zeggen ja, Henk verloor wel vanuit een gewonnen positie, maar hij was invaller en zat aan bord twee en Albert, al zat hij dan aan bord acht, maar ook hij was invaller dus mag je niks van hem verwachten ook niet als hij een stuk kan winnen en Eddy is dan weliswaar geen invaller maar zijn eindspelstrategie en         -techniek zijn gewoon niet zo goed dus kan hij een gewonnen staand eindspel niet winnen, dat kun je allemaal heel lieflijk zeggen, maar, mijne heren, het was natuurlijk GEPRUTS. Groots gepruts zelfs.

Het tweede achttal verloor van Leusden met 5-3. Szabi en Florian hadden ‘iets met studie’ en Harm meldde zich op de wedstrijddag ziek. Met drie invallers traden we dus aan, waarbij de derde invaller, Maus, op simpele wijze een pion won, daarna nog één en daarna de partij.  Reeds in een vroeg stadium had kopman René Leusdenaar Ronald Staal helemaal  geplet, opgerold en afgevoerd en ons daarmee aan de leiding gebracht. Dat Joost zou verliezen – opgeofferd aan bord 3 – was ingecalculeerd en de remise van Jan zag er niet echt opwindend uit, maar vlak voor zijn aanbod het punt te delen had hij twee lichte stukken plus een pion tegen een toren kunnen verkrijgen.
Met deze 3-4 stand restte nog mijn partij. Tegen Hans Leenen had ik altijd gewonnen en ook nu verkreeg ik groot voordeel. In het verleden wachtte ik altijd rustig af tot hij het beslissende foutje zou maken, maar nu wilde ik het eens anders doen: een wilde offerpartij die in remise had moeten eindigen na inventief verdedigen van mijn tegenstander. Maar ik meende nog op winst te kunnen spelen en je weet hoe het dan gaat!

Wat een prutsavond.

Deze nederlaag heeft wel één groot voordeel: het promotiegevaar lijkt afgewend!

Wim Velker