Toen teamchef Wim na 1 ½ uur voor de 1-0 had gezorgd, dacht hij een rustige avond te hebben, met aan het slot een duidelijke overwinning voor het tweede van Hoogland. Immers: op Harm aan het eerste bord na, stonden de vertegenwoordigers van de thuisploeg goed of duidelijk beter en misschien in hogere zin al gewonnen. Maar het zou anders lopen, na een spannende wedstrijd.
Florian had zich reeds in een vroeg stadium vanwege zakelijke beslommeringen moeten afmelden, maar Eddy was deez’ maal beschikbaar. Een stuk vervelender was het late afmelden van Wilco, niet alleen voor het team, maar vooral voor hemzelf. Laat in de middag was hij ziek geworden. Lars kon niet, Joost speelde met het jeugdteam maar gelukkig kon good-old Henk van Diermen gezwind richting speellokaal koersen.
Harm streek de vlag toen promotie van de vijandelijke b-pion niet meer viel tegen te gaan, maar aan bord zeven speelde Jos van Ophem wederom een berenpartij. In het verre eindspel had Jos weliswaar een stuk meer, maar daar stonden twee verbonden vijandelijk vrijpionnen op de a- en b-lijn tegenover. Dreigend rukte het tweetal op richting achterlijn maar Jos’ koning neutraliseerde persoonlijk dit gevaar: 2-1 voor Hoogland II, met uitzicht op veel meer. Maar waar de koning van Jos triomfeerde, ging die van Eddy heel rare dingen doen. Ook hier had de Soest-man gevaarlijke pionnen tegen de kwaliteit van Eddy. In plaats van de pionnen tegen te houden, ondernam Hooglands witte koning echter een lange mars naar g5, mogelijk met de bedoeling mat te zetten, hetgeen illusoir bleek. Na die snelle 2-2 volgde er welhaast even snel weer een voorsprong. De tegenstander van Jan Snijders had zijn loper zodanig aan zelfinsluiting onderhevig gemaakt dat onze man hem – de loper – simpel kon veroveren.
Met een 3-2 voorsprong gingen we derhalve de finale in, met de partijen van Henk, Hans en Maus nog aan de gang. Die leken wat (de partijen, de stellingen, niet de spelers)op sumoworstelaars. Het hing tegen elkaar aan te drukken, zonder dat er schijnbaar beweging in zat. Laveren heet dat in het schaken. Bij Henk was dat het pregnantst ook al omdat de winstwil bij beide antagonisten leek te ontbreken. Na deze remise volgde Maus al snel. In het ‘gehang’ had hij weliswaar een pionnetje buitgemaakt, maar zijn tijd ging heel snel richting nul, dus een volgend halfje was een goede keus (4- 3). Daarmee leek de winst binnen, want Hans was overduidelijk zwaargewichter dan zijn tegenstander en drukte hem steeds verder naar achteren en uiteindelijk over de lijn. Volgens de toekijkende stuurlui had het allemaal sneller gekund, maar het kenmerk van sumoschaak is juist de tijd nemen. Hans had dat uitstekend begrepen.
Met deze 5-3 overwinning heeft Hoogland II zich weer (tijdelijk?) aan de top van de ranglijst van 2A gevestigd. Met nog twee wedstrijden te gaan houden we uitzicht op promotie.
Wim Velker