In de tweede ronde van de SOS-competitie heeft het tweede achttal zich hersteld van de misstap uit
de eerste. In Amersfoort werd Ons Genoegen met 6 ½ – 1½ min of meer ten grave gedragen. De basis
voor deze ruime zege werd gelegd aan de drie topborden.

Op grond van de gemiddelde ratings van de teams mocht er rekening worden gehouden met een
kleine zege voor de onzen, maar zowel ratings als gemiddelden zijn net zo lang als ze breed zijn en
zeggen dus niet zoveel. Sterker: op individuele basis had Hoogland aan de eerste drie borden slechts
een half punt moeten scoren, maar het werden er 2½!
Topman Harm Verbeek had geen krimp gegeven tegen FIDE-meester Joost Marcus en zijn
remiseaanbod was dan ook gerechtvaardigd. In het tamelijke unieke eindspel, met aan beide kanten
zeven pionnen en alle lichte stukken – de zware stukken waren via de open b-lijn geruild – wilde Joost
nog verder spelen, maar enkele zetten later berustte hij toch. Kort daarna zorgde Wilco Wernsen
ervoor dat Hoogland de leiding greep, om die niet meer af te staan. Hij overklaste Jacques van den
Berg, met kwaliteitswinst tot gevolg en wat later de ‘echte’ winst. Wim Velker accepteerde
vervolgens, in een al mindere stelling, het remiseaanbod van zijn tegenstander, nadat hij
geconstateerd had dat invaller Lars Slofstra en stuk had gewonnen en dat Maus Beurskens zijn deficit
van een pion had omgezet in een plus van twee pionnen. Toen de tweede invaller, Henk van Diermen,
kwam informeren of hij ook remise mocht omdat hij, ondanks het loperpaar en een (dubbele)
pluspion, niet zag hoe hij verder moest komen, mocht dat ook. En zo leidden we om half elf met 2½ –
1½. Toen wilde Jan Snijders op bord drie ook remise aanbieden, maar Tom Bekius deed een slechte
zet waarna Jan een koningsaanval met een familieschaakje kon beslissen. Dat was het beslissende
punt, want Maus had kort daarvoor het aantal pluspionnen naar vier uitgebreid, ons puntentotaal
naar 3½ gebracht en zichzelf tot topscorer – 2 uit 2 – van het team gemaakt. Lang had het er op
geleken dat Lars het beslissende punt zou scoren, maar Ed Monch bleef kleine dreigingen in de
stelling weven, wat Lars de nodige tijd kostte. Maar uiteindelijk was ook hier een familieschaakje
beslissend, met nog 45 seconden op Lars’ klok.
Aan het tweede bord leverde Florian een fraaie prestatie. Tegen oude rot Martinus Riemersma had hij
genoegen moeten nemen met een kleine min, maar echte kansen kreeg de O.G.-er niet. In het verre
eindspel met zware stukken strafte Florian een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander fraai af met
zijn dame, die lichtvoetig lange afstanden over het bord aflegde. Zo werd het 6½ – 1½ in het voordeel
van Hoogland II en bleef de hoop op terugkeer naar de eerste klasse levend.

Wim Velker