Festival d’Argeles, jouer aux échecs rapide.

Tis al weer heel wat jaren geleden. Samen met Gonnie verbleef ik in een mooie stacaravan met
fantastisch weer op de camping “La Soleil”, in het badplaatsje Argelès bij Montpellier aan de
Middellandse Zee. Wij toerden dan naar de diverse plaatsjes en bezochten de interessante
bezienswaardigheden. Een pracht vakantie.

Op de terugweg van een tochtje iets buiten Argelès zag ik een bord met de tekst: “Festival ‘d Argelès,
jouer aux echecs rapide”. Schaken! Een aankondiging van een schaaktoernooi dus. Hoewel ik enige
mate last had van mijn medicijnen en mijn beperkt schaakniveau (verneem ik gegniffel?) besloot ik
die zaterdag toch maar eens te gaan kijken.

Een paar man met 3 jeugdschakers waren aanwezig, en met een zowaar een Engelstalige
wedstrijdleider. Hmmmm. Vooralsnog maakte het geheel op mij niet veel indruk en ik waande mij
sterk, een prijsje moet toch kunnen. Er kwam een zeer aardige Engelsman binnen, we raakten wat
aan de praat, hij gaf de indruk een toerist te zijn die ook wel es een keertje probeert te schaken….

Er arriveerden meer schakers, en de wedstrijd begon zo met een man of dertig. Es kijken wat het zou
worden. De eerste tegenstander gaf mij het gevoel iets van de plaatselijke boer die de stukken een
beetje weet te verzetten……

Het vervolg liet zich raden. Hij mepte mij simpel van het bord. De beste boer bleek een 2100 speler te
zijn van de plaatselijke vereniging. Auw. De volgende Fransman – Elo 2335 en uit Montpellier
begreep ik – ontfutselde in de opening mij al een pionnetje en vermorzelde mij, zachtjes uitgedrukt.
En wees mij op mijn domme openingsfout.

Het deelnemers uitslagen/indeling formulier vermelde de eerste twaalf schakers met een Elo van
meer dan 2000. Wauw. Dat was niet verwachte andere koek.
Vervolgens kreeg ik een jeugdige schaker als tegenstander en al zwoegend wist ik te winnen. Is er
hoop? Half gesloopt kreeg ik nog twee 1600 Elo spelers. Echter zonder een positief resultaat, de pijp
was daarna volkomen leeg.

Die aardige Engelsman, die wel “es een potje probeerde te schaken” naar ik veronderstelde, bleek
een Engels IM. schaker met een Elo van een 2450 te zijn, die meespeelde in de top….
Er waren twee prijsjes voor de toeristen, ‘k heb even daarop gewacht, maar ook dat, nee hoor.
Volledig gesloopt reed ik terug naar de camping naar Gonnie, weer naar het vrouwtje.

Gerard Oostenbrink